Tanzania (vervolg)

Zoals ik vorige keer schreef sliepen we onze eerste nacht na een hele lange reis in een tent in Speke Bay Lodge. We hadden echt een rotreis achter de rug, dus sliepen die nacht na een heerlijke maaltijd, een gezellige uurtje met Chantal en Patrick en een heerlijk warme douche als een roos! De volgende ochtend stonden we alweer bijtijds op om na weer een heerlijk warme douche nog meer verwend te worden met een uitgebreid ontbijtje aan het strandje bij Lake Victoria. Wat een luxe! We kletsten en dronken nog wat met Chantal en Patrick en daarna pakten we onze tas, zwaaiden we de groep van Chantal en Patrick uit en gingen op weg naar een plaats in Tanzania dichter bij de grens met Kenia. Tot nu toe voelden we ons allebei nog niet echt lekker in Tanzania. De dag ervoor waren we voordat we op de motorbike stapten op zoek gegaan naar een bank om te pinnen en hadden we ergens wat gedronken en allebei kwamen we tot de conclusie dat we de mensen veel minder vriendelijk en gastvrij vonden dan in Kenia. Mensen lijken norser en minder gewild om je te helpen. Ook spreekt bijna geen enkele Tanzaniaan Engels, wat het voor mij ook lastiger maakt. Daarnaast het hele verhaal van de busreis, dat de man die alles van Tanzania zou weten ons dus 170km te ver heeft laten uitstappen, enz. We hadden het al helemaal gehad met Tanzania, en we waren er pas net. Bimba was voor het eerst van zijn leven op vakantie en verlangde nu alweer terug naar Kenia. Ik moest zeggen dat ik me ook veel fijner voel in Kenia. Het was wel raar trouwens. Ik dacht voordat we gingen, wat nou als ik me in Tanzania net zo thuis voel als in Kenia? Misschien dat het dan wel helemaal niet zo echt is dat Kenia mijn land is, enz. Misschien voel ik me dan gewoon meer thuis in Afrikaanse landen. Maar nee dus, Kenia is mijn thuisland, Tanzania absoluut niet!
We gingen op weg naar Bunda, om daar op zoek te gaan naar een bank. Ook hier merkten we weer dat de mensen minder vriendelijk/behulpzaam waren en voornamelijk om pesa (geld) vroegen. Ook viel het me op dat ondanks dat het vandaag maandag was er echt ongelovelijk veel kinderen op straat rondliepen. Die gingen blijkbaar niet naar school. In Kenia gaan al niet alle kinderen naar school, maar hier zag ik echt wel een verschil. In Tanzania zijn veel meer kinderen die niet naar school gaan! En ook deze kinderen waren minder vriendelijk. In plaats van een "Jambo" of "Shikamon" ik weet niet hoe je dat schrijft) kreeg ik alleen maar te horen "Nataka pesa" (ik wil geld). Ok, Tanzania is een arm land, maar een beetje beleefdheid is ook niet verkeerd hè... Op elkaar gepakt in het busje naar Bunda keek ik nog eens wat om me heen en ik moet toegeven het landschap was erg mooi. Veel bergen met onwijs grote keien. En uitzichten.... Echt geweldig! Toch nog een pluspuntje gevonden van Tanzania.
In Bunda aangekomen bleek het weer een heel karwei te zijn om er achter te komen waar de bank was. Daar aangekomen bleek de pinautomaat toch geen buitenlandse kaarten te accepteren en het geld dat we van Chantal en Patrick geleend hadden voor het vervoer naar deze bank was nu ook echt op. In Bunda was verder geen bank met pinautomaat hoorden we.... We besloten naar binnen te gaan om daar te vragen hoe we aan geld konden komen. Opeens bedacht ik me dat ik nog een behoorlijk bedrag aan Keniaanse Shillingen in mijn tasje had zitten en we vroegen of we dit misschien ergens konden wisselen. Er werd een mannetje gebeld en tegen een zeer ongunstige koers voor ons, konden we dit uiteindelijk wisselen in Tanzaniaanse Shillingen. Omdat we het niet zo zagen zitten om in een dorp waar geen mogelijkheid was geld te pinnen te blijven (zoveel geld hadden we nou ook weer niet kunnen wisselen) besloten we na een lunch op weg te gaan naar Mosuma waar volgens mijn reisgidsen veel leuke budgethotels zaten en het wat toeristischer leek. Ook hoorden we dat daar een Barclays en andere banken zaten met pinautomaten die buitenlandse kaarten accepteerden. We zochten een hotel uit de reisgids uit, belden ze vanuit het restaurantje waar we zaten met de telefoon van de eigenaar (nadat we eerst credit voor hem gekocht hadden) en ja hoor, ze hadden wel een kamer voor ons. De eigenaar van het restaurantje stuurde nog even z'n dochtertje op mij af om zich voor te stellen en uiteindelijk om een soda te vragen. Ik dacht laat ik eens een keertje aardig zijn en inderdaad haar een soda geven, maar daarna kwam de eigenaar zelf met het voorstel dat ik voor hem een biertje zou betalen. Ik zei hem dat ik niet iedereen hier kon trakteren dus dat deze soda het was. Hij begreep me verkeerd en liet een biertje voor zich halen... Ach ja, op zich kost het allemaal geen drol. Zeker in Tanzania niet. Daar betaal je voor een biertje (halve liter) 1500shilling (1 euro is ongeveer 2000 Tanzaniaanse Shilling). Maar toch weer even mezlef eraan herinnert dat je dit soort dingen gewoon niet moet doen, want ze maken er altijd misbruik van. De man hielp ons nog wel met al onze bagage (1 grote zware tas) naar het busstation en wees ons de juiste matatu. En ja hoor, toen we erin zaten vroeg hij om 1000 shilling (€0,50). Alsjeblieft en nu wegwezen!
In de matatu zaten we voorin, wat in Kenia de meest comfortabele zitplaatsen zijn, omdat ze daar nooit extra mensen bijzetten. Maar in Tanzania is dat dus even anders. De matatu's worden daar echt nog voller gepropt dan in Kenia. En iedereen accepteert dat ook gewoon. In Kenia wachten mensen gewoon op de volgende matatu als ze zien dat een matatu vol zit, hier zoeken ze gewoon nog een klein gaatje om zich tussen/op te proppen. Zo kreeg ik een baby op mn schoot gezet, zodat de moeder zich achterin de kofferbak kon proppen, terwijl er ook nog even een 4de zitplaats werd gecreëerd tussen de middelste persoon (Bimba) en de driver. Degene die daar zat, zat dus praktisch ook achter het stuur... Bijzonder...
Na weer een paar uur, kwamen we aan op een busstation in de middle of nowhere. We hadden geen idee hoe we vanaf hier verder moesten, want de matatu reed niet verder zei hij. Uiteindelijk met een taxi naar Mosuma gereden wat gelukkig niet ver meer was, eerst naar de Barclays bank (die hier in tegenstelling tot Kenia) wel werkte met mijn passen en daarna naar ons hotel. Dat was wel grappig. We stapten na het pinnen in de taxi, de driver vroeg welk hotel we ook alweer heen moesten, wij zeiden Matvilla, hij reed naar de overkant en zei dat we er waren.... Hahahaha, hadden we dus even niet gezien... De mensen op straat zagen dit gebeuren en moesten er ook hartelijk om lachen. We merkten al direct het verschil met Mwanza en Bunda. In het hotel kregen we 2 verschillende kamers te zien. De eerste was megaklein en had 2 losse bedden staan waar amper loopruimte bij over bleef. De 2de kamer had een groot 2-persoonsbed, met ontzettend mooie klamboe (helemaal met bloemetjesmotief), koelkastje, tv, bankje, tafeltje en heel veel ramen (de kamer lag op een hoek). We konden door de ramen net het Lake Victoria niet zien, jammer... Natuurlijk kozen we voor de 2de kamer, er was geen prijsverschil. Hoewel de kamer er dus mooi uitzag, vond ik wel dat er wat beter schoongemaakt had kunnen worden. In het putje van de douche zaten nog allemaal haren enz. Maar Bimba was helemaal in de wolken. Zo'n prachtig hotel! Hij is natuurlijk nog nooit op vakantie geweest, dus dit was voor hem al heel speciaal. Wat wel ook weer een verrassing was, was dat we alweer warm water hadden! We hebben dat thuis niet en 's avonds kan het daar in het binnenland best koud worden, dus dan is een warme douche wel echt heerlijk! Die dag hebben we behalve een korte wandeling naar de winkeltjes om waspoeder te kopen en een drankje bij wat later bleek de tuin van het hotel te zijn niet veel gedaan. We hebben lekker tilapia gegeten in het hotel. Bimba de gegrilde tilapia (met kop en staart) en ik de gefileerde versie. Erg lekker! Daarna hebben we nog even wat kleding gewassen en zijn we lekker ons grote bedje ingedoken.
De volgende dag stonden we al bijtijds op, omdat we begrepen hadden dat het hotel de volgende dag geen kamer meer voor ons had, dus dat we moesten uitchecken. Het idee was uitchecken, ontbijten, en ander hotel zoeken, daarna nog even lekker genieten van een dagje Momusa. Even geen gereis vandaag! Aangekomen bij de receptie kregen we echter te horen dat we toch nog een nacht konden blijven. De tas werd dus weer vrolijk door het personeel naar boven gesjouwd. Wel relaxed, konden we direct na het ontbijt van onze dag gaan genieten. We zijn allereerst maar eens richting het meer gelopen om daar in een soort van aangelegde tuin ons zelf meegebrachte drankje te nuttigen. Aan de rand van het meer waren een soort van stoelen/banken uit steen gemaakt waar ik heerlijk in het zonnetje heb gezeten. Bimba bleef liever in de schaduw. Voor mijn voeten lag het meer, dichtbegroeid met de waterhyacint. Een onkruid dat niet erg wordt gewaardeerd door de lokale vissers, maar ook door sommige vissoorten, doordat het water verstikt door een dichte bladerlaag. Verderop waren vissers druk bezig ladingen van hun bootjes te tillen. Achter me waren bouwvakkers druk bezig een huis te renoveren, en ik zat daar heerlijk met mijn koude mangosapje in de verte te turen. Heerlijk! Eindelijk het idee dat Tanzania toch wel leuk is.
Na even lekker genoten te hebben van het meer zijn we de winkelstraatjes ingegaan. Niet veel gekocht, maar wel lekker geshopt. Daarna in de tuin van het hotel weer lekker wat gedronken en een paar potjes pool gespeeld. Gewoon een lekker dagje relaxen dus. We besloten 's avonds eens ergens anders te eten. Ik had wel zin in lasagna ofzo, dus we vroegen of we ergens italiaans konden eten (het leek hier toeristisch genoeg voor een italiaans restaurantje), maar nee, we werden verwezen naar een iets duurder ogend hotel en namen de gok dan maar. Ze hadden we pizza maar geen pasta's/lasagna's. Jammer... Uiteindelijk een rijstgerecht met kip in coconutsauce gekozen. Was erg lekker.
De volgende dag besloten we vroeg op te staan, zodat we om 7.30 uur konden vertrekken. We wilden namelijk de grens naar Kenia oversteken om vervolgens naar Mfangano Island te gaan. Dit eiland was volgens de reisgids alleen te bereiken met een soort van matatu-boot, waarvan de laatste om 15.00 uur vertrok. De reis verliep redelijk goed, al zaten we natuurlijk wel weer opeengepakt in de matatu. Bij de grens wisselden we na een drankje onze laatste Tanzaniaanse Shillingen in voor Keniaanse Shillingen tegen een gunstige koers. Daarna liepen we de grens over. Eindelijk weer terug in ons vertrouwde Kenia!