Mijn laatste weekje in Kenia

Na 3 dagen voornamelijk bezig te zijn geweest met de was, ben ik woensdagochtend met een Belgische vrouw meegegaan naar een andere school als Rainbow, om daar eens te kijken en te helpen hun nieuwe boeken te stempelen. De school is ook een Belgisch project en is nog ietsje minder ver als Rainbow in zijn ontwikkeling. De lagere klassen zitten in een stenen gebouw (een huis wat voorheen gewoon bewoond werd, dus ook niet echt ingedeeld is voor een school), maar de bovenbouw zit in een gebouwtje van metalen platen en hout. De kinderen zitten in de kleuterklassen wel met 40 kinderen in 1 klein klasje, waarbij ze met 3 of soms wel 4 kinderen een ouderwetse schoolbank delen. Maar toch als je het vergelijkt met de government schools (waar leerkrachten vanuit de regering betaald worden enz) is dit al heel wat, want government schools hebben vaak al geeneens banken, laat staan boeken om uit te leren.
Na een rondleiding en het stempelen werd de soda voor ons tevoorschijn gehaald. Er werd een tafeltje met wat stoelen buiten op het schoolplein gezet en daar zaten we dan aan onze soda, terwijl de leerlingen allemaal aan hun zelfmeegebrachte lunch zaten. En nee, dat is niet een broodtrommel met wat boterhammen. Mensen in Kenia eten warm eten voor de lunch, dus iedereen had een soort thermosbak bij zich met warm eten en een lepel. Maar toch raar dat wij daarnaast dus onze frisdrank zaten te drinken.
Na het flesje frisdrank was het tijd om op te stappen, want we wilden nog even ergens lunchen en daarna werd ik op Rainbow verwacht, want vandaag zou ik afscheid nemen van de school. Ik verwachtte dat na de lunchpauze iedereen voor de verhoging zou blijven staan en er even een woordje zou worden gedaan door mama Rainbow en misschien de headtecher, maar nee, er was van alles en nog wat voorbereid door de kinderen voor mij! Er werd gezongen, gerapt, gedanst enz. door verschillende klassen. Ook werd mijn naam in sommige liedjes genoemd, maar ik verstond niet altijd wat ze zeiden omdat het Kiswahili liedjes waren. Nieuwsgierig als ik was, vroeg ik natuurlijk wat ze zeiden en het antwoord was dat het een eerbetoon aan mij was. Oké?!
Na heel wat optredens werd er nog even een speach door mama Rainbow gehouden en kreeg ik van de deputy headteacher wat tekeningen en brieven van de kinderen die ik lesgegeven had. Daarna gingen de kinderen terug naar hun klassen, maar de kinderen die ik lesgegeven had, kwamen om de beurt nog allemaal bedanken en een knuffel geven. Zoals jullie misschien begrijpen heb ik het tijdens die middag totaal niet droog gehouden!
Die donderdag werd ik door de vrijwilligster van Kebene uitgenodigd om met Kebene mee te gaan naar het strand bij Congo River. Ik wilde op die manier een soort van afscheid nemen van Kebene, maar het bleek dat uiteindelijk de aunties niet mee waren gekomen. Na een middagje spelen met de kids (Bimba was ook mee, dus dat was wel heel leuk) ben ik dus maar even mee gegaan naar Kebene om daar de aunties nog gedag te zeggen. Impulsief bedacht ik me dat ik zondag naar Kim4Love wilde (live band aan het strand waar veel Kenianen altijd heengaan met hun kinderen op zondagmiddag) en het wel leuk was daar de werknemers van Kebene en Rainbow voor uit te nodigen bij wijze van afscheidsfeestje. Zo gezegd zo gedaan, dus met de afspraak dat de aunties en uncle Mohamed die zondag ook zouden komen ging ik weer naar huis. De leerkrachten van Rainbow (waar ik een telefoonnummer van had) heb ik ook een sms gestuurd en een paar lieten al weten dat ze wel zouden komen. Ook de vrijwilligers van Rainbow en Kebene zouden komen. Daarnaast besloot ik toch zondag nog even terug te komen op Kebene om afscheid van de kinderen te nemen, omdat ik dan ook de andere aunties gedag kon zeggen (4 aunties werken steeds met 2 tegelijk per dag/nacht en de volgende dag de andere 2). We spraken af dat ik zou komen lunchen en dan als toetje fruitsalada voor alle kinderen mee zou nemen.
Die vrijdagavond zijn we lekker uit eten geweest met alle vrijwilligers en Bimba en daarna hebben we nog even gepoold en gedanst bij Tandoori's. Wel op tijd naar huis en naar bed, want zaterdag gingen we met de 3 vrijwilligers van Rainbow naar Mariakani. Zij om het dorpje van Bimba te bezoeken, ik om afscheid van de familie te nemen. Weer een hele leuke, maar emotionele dag. Ik had wat kleding en schoenen uitgezocht om mee te nemen voor de moeder van het kindje van Bimba broertje. Die 2 zijn niet meer bij elkaar, maar zij komt uit een hele arme familie en ik had wel wat kleding die ik eigenlijk helemaal nog niet gedragen had in Kenia. De tas met kleding was bij aankomst in het dorp direct aangenomen door een kind en naar binnen gedragen, dus toen ik even ging kijken of ze hem al gevonden had, zat ze net de schoenen en slippers te passen. Ze was helemaal blij! Zo leuk om mensen zo blij te zien met zoiets stoms al een paar oude schoenen. Zij heeft dus op jonge leeftijd een kindje gekregen en is daarom van school weggegaan. Haar droom is om straks als het kindje wat groter is weer terug naar school te gaan, maar zonder financiële hulp zal haar dat niet gaan lukken, dus had ze Bimba al gebeld om dit tegen hem te vertellen. Vragen worden hier nooit gesteld hè. Mensen vertellen alleen wat hun probleem of hun droom is, met de hoop dat er dan iets aangeboden wordt. Helaas kunnen we haar nu niet helpen. We zullen toch eerst maar eens moeten gaan kijken hoe dat straks gaat als ik terug in Kenia ben. Een werkvergunning en een baan heb je als blanke gewoon niet snel in Kenia...
's Avonds hadden de vrijwilligers een surpriseparty voor mama Rainbow georganiseerd, want die was die dag jarig. Het vond plaats in een heel groot huis met zwembad, tuin, koks enz. Mama Rainbow was met een smoes naar het huis gelokt en was zeer verrast door alle aanwezigen en het feestje. We kregen allemaal een Dawa (een keniaanse cocktail, erg lekker!) en er werden hapjes op tafel gezet door de kok. Samosa's, nootjes, chips. Daarna werd er een saladebuffet klaargezet en werd het vlees op de barbecue gelegd. We hebben heerlijk gegeten en veel dawa's gedronken. Na al het lekkers was het tijd om maar eens naar de Shakatak (de discotheek) te gaan. Al met al was het een superavond en hebben we veel lol gehad.
Die zondag was het dus tijd voor mijn afscheid bij Kebene gevolgd doorKim4Love met de leerkrachten, vrijwilligers, aunties, uncles. Bij Kebene aten we eerst mijn "favouriete" maaltijd, ugali met cabbage (niet mijn favouriet dus!) gevolgd door mijn fruitsalade. De kids vinden dat helemaal lekker dus zaten lekker te smullen. Daarna namen we nog wat groepsfoto's en kwamen de knuffels als afscheid. Er heeft weer menig traantje gevloeid. Wat is afscheid nemen toch moeilijk!
Na Kebene ging ik op weg naar Kim4Love waar al 3 leerkrachten op mij wachtten. We gingen lekker aan een tafeltje zitten en bestelden een drankje. Langzaam maar zeker kwamen er meer en meer mensen. Het was echt supergezellig. We besloten nog even lekker een duik in de zee te nemen. 1 van de leerkrachten bleef bij onze kleding zitten, want hij kon niet zwemmen vertelde hij. Aangezien de zee heel lang ondiep blijft, vonden wij dat hij best wel kon komen, maar toen was het excuus dat hij geen zwembroek bij zich had. Laten ze nou net zwembroeken verkopen op het strand! Ja maar, dan lagen onze spullen onbeheerd. Nou, dan breng ik die naar de tafel waar nog mensen zaten die niet gingen zwemmen. Als jij nou eens als Keniaan gaat vragen hoeveel een zwembroek kost, koop ik een zwembroek voor je en kan je lekker met ons het water in. Ja, maar als ik uit de zee kom, dan kriebelt het zout zo aan mijn benen. Nou, dan ga je naar het toilet en spoel je je benen met kraanwater. Ok... Nou, ga dan nu maar kijken voor een zwembroek. Ok...
Probeer geen discussie aan te gaan met Marriëtte ;)
Een zwembroek kostte 100 shilling (nog geen euro!) dus dat was snel gekocht. Omgekleed en wel in zwembroek en hemd kwam hij uiteindelijk angstig te zee in lopen. Iedereen enthousiast, misschien een beetje te enthousiast want ze renden allemaal op hem af en hij rende ongeveer weer de zee uit. Na een tijdje kwam hij weer rustig terug en uiteindelijk durfde hij door zijn knieën lekker onder water te zitten. De rest van de middag/avond lekker gezellig gekletst, gedronken, snackje gegeten en uiteindelijk afscheid genomen van iedereen. Pfff, al dat afscheid....
Die maandag rustig aan mijn spullen maar eens begonnen uit te zoeken. Wat laat ik in Kenia achter, wat neem ik mee. Veel van mijn kleding liet ik achter, wat ik nu hier laat hoef ik de volgende keer niet meer mee te nemen. Als ik hierheen zou verhuizen heb ik natuurlijk al genoeg spullen mee te nemen, elke kilo kost geld hè.... Dus mocht er nog iemand in het komende half jaar naar Kenia gaan en wat gewicht vrij hebben in zijn/haar bagage en in de buurt van Mombasa Zuidkust zitten.... Ik geef graag wat spullen aan je mee, die Bimba dan bij je op komt halen!
Naast het inpakken en uitzoeken maandag en dinsdag heb ik natuurlijk ook nog even volop van de zon genoten op het strand. In Nederland is het een stuk kouder en wordt het winter, dus tja, dan moet je gewoon nog even elk mogelijk zonnestraaltje pakken hè. Dinsdagavond tot slot nog even uit eten geweest met mijn Keniaanse vriendinnetje Rose, afscheid genomen en dan mijn laatste nachtje in Kenia.... Ik heb kort geslapen, ontzettend veel gehuild samen met Bimba en de volgende dag om 11 uur zijn we vertrokken van ons huisje in Ukunda naar het vliegveld in Mombasa. Ik heb een goede reis gehad en ben gisteren om 11.30 uur in Soest aangekomen. Jeanne was zo lief om mij weer op te komen halen vanaf het vliegveld in Brussel. Na een kop cappucino, een bruin broodje met kaas als ontbijt en een broodje kroket was ik er klaar voor om zoveel mogelijk mensen te bezoeken, bellen, en nog even te verhuizen naar Marieke. Vanaf nu woon ik dus bij haar in om op deze manier zoveel mogelijk geld te kunnen besparen voor mijn verhuizing naar Kenia.
Mijn adres vanaf nu is:
Dalweg 82, 3762 AM Soest
Natuurlijk moest ik gisterenavond ook nog even stampot eten, dus heb bij mijn vader heerlijk stampot andijvie met rookworst gegeten! Thnx papa!
Voor zover mijn reisverhalen over Kenia. Wanneer ik meer nieuws heb over mijn vertrek naar Kenia, laat ik het jullie weten!
Kwaherini!