Ik zal ook weer eens iets van me horen

Ik ben de laatste maand zo druk geweest met lesgeven, Holiday Fun voorbereiden en ook gewoon heel veel lol hebben met de andere vrijwilligers, dat ik er gewoon niet aan toekwam om weer eens een stukje te schrijven en naar het internetcafé te gaan. Erg hè?!
Bij Rainbow hebben de kinderen ondertussen vakantie, dus ik geef geen wiskundeles en leesuurtje meer. Dit was erg leuk om te doen en de kinderen vonden het blijkbaar ook erg leuk, want er waren steeds weer andere kinderen die ook bij mij les wilden krijgen, want "zij waren ook écht heel slecht in wiskunde!" (en dan die koppies erbij hè!) Helaas voor hen ging dat niet door, maar ik vond het natuurlijk wel vleiend. ;)
2 van de andere vrijwilligers zouden tijdens de vakantie (die hier dus de hele maand augustus duurt) 2 weken lang een speelpleinwerking gaan doen (dat is Belgisch, activiteiten voor kinderen uit het dorp bij een school), het zou Holiday Fun gaan heten. De kinderen van Maweni (5 t/m 15 jaar) die normaal gesproken op school te eten zouden krijgen en bezig gehouden zouden worden, komen nu naar Rainbow toe, krijgen verschillende games, sports en creative arts activiteiten aangeboden, maar krijgen daarnaast dus ook porridge en warme lunch! Voor sommige kinderen is dit de enige maaltijd op een dag!
De 2 vrijwilligers gaven aan dat ze wel wat hulp konden gebruiken bij de voorbereiding en uitwerking, dus ben ik hen hierbij gaan helpen. We zijn afgelopen maandag gestart met Holiday Fun met meer dan 40 kinderen! Dit was nog een hele klus, omdat vooral de jongsten, maar ook sommige ouderen amper Engels spreken. Gelukkig zitten er een paar grotere kinderen bij die goed kunnen helpen en ook dingen vertalen voor ons. En we hebben ook 1 van de leerkrachten tot onze beschikking die ons helpt met Swahili en de toegang tot de school e.d. Echt superfijn!
De kinderen hebben tot nu toe kennismakingsspelletjes gedaan, de bewegingen van dieren nagedaan aan de hand van het voorlezen van een boek, Funny Eggs getekend, een aantal dierenmobielen gemaakt, raadsels opgelost, dierenmaskers gemaakt, touwgetrokken, lekker buitengespeeld, een postenspel (Regenboogspel) in de village gedaan, een levend ganzenbordspel gedaan, t-shirts beschilderd enz. Echt zo ontzettend leuk om te zien hoe ze zichtbaar genieten van al die georganiseerde activiteiten! Een hele hoop happy faces! En elke dag komen er meer kinderen! Vrijdag hadden we er 55!!!
Mijn rol is dat ik de activiteiten met de oudere kinderen doe, terwijl de andere 2 zich over de jongere kinderen ontfermen. Net scouting hè?! ;) De eerste dagen was dat wel pittig in mijn eentje, maar gelukkig had ik donderdag de hulp van 1 van de vrijwilligers van Kebene. Dit was wel echt heel erg prettig! Ook vrijdag kwamen er wat extra mensen helpen. Ik was die dag echt superberoerd dus heb zelf niet heel veel gedaan. 's Middags is Bimba ook nog komen helpen. Hij heeft lekker met een groep kinderen op het strand gevoetbald. Helemaal leuk!
Helaas zijn er ook minder leuke dingen/ emotioneel zware dingen waar je dan als vrijwilliger tijdens zulke dagen tegenaan loopt. Je wilt de kinderen helpen, ze een leuke tijd bezorgen, eten geven, enz. Maar je kan niet iedereen helpen.... Vanaf dag 1 lopen we er al tegenaan dat er veelste jonge kinderen bij de school rondhangen/ meekomen met hun broers/zusters. Deze kinderen kunnen we helaas niet toelaten bij de activiteiten omdat ze echt nog te jong zijn om door te hebben wat je aan het doen bent. Daarom vertelden we ze dat ze helaas toch echt weer naar huis moesten. En dan zitten er dus 2 luid huilend/eigenlijk jankend bij de poort. Dan breekt je hart toch echt hè?! De volgende dag heeft 1 van de vrijwilligers 1 van de jongens die de eerste dag maar terug bleef komen als hij door zijn zus naar huis was gebracht, zelf naar huis gebracht. Ontzet kwam ze terug. De moeder van het jongetje had stomdronken in de deuropening gestaan (9.00 uur 's ochtends), gelukkig kon hij bij een ander huisje spelen.... Die middag liep hij weer op de school rond... Kan je hem dan nog wegsturen????
En dan loopt er een wat ouder meisje met een baby op dr rug gebonden rond (haar jongere zusje) en die deelt tijdens het eten dus steeds haar eten met haar zusje en diezelfde dag loopt er opeens nog 1 met een baby op de rug.... Dan moet je dus tegen dat meisje zeggen dat voor deze dag we de baby niet naar huis sturen (want daar is niemand om voor het kind te zorgen) maar dat als ze morgen komt, de baby niet welkom is. Dat daar dus een andere oppas voor geregeld moet worden of dat haar ouders de baby meenemen naar hun werk of whatever ze doen als zij normaal op school zit. En je weet dat de ouders waarschijnlijk toch van haar gaan verwachten dat zij voor de baby zorgt nu ze vakantie van school heeft en dat dit dus kan betekenen dat ze niet meer komt. De volgende dag stond ze er weer, het eerste uur van de dag alleen, daarna was de baby opeens weer terug... Maar we kunnen het echt niet toestaan, dus heb ik haar de baby 3 keer laten terugbrengen... Nadat ze haar zusje voor de 3de keer terug had gebracht kwam ze terug met de vraag of ze misschien nog wel lunch mocht hebben, want ze had nog niets gehad, omdat ze de baby wegbracht. Natuurlijk mocht ze nog lunch hebben, maar wel in dining hall, waar ondertussen niemand meer zat. Wat hoorde ik later, ze had haar bord niet helemaal leeggegeten, maar was naar de keuken gegaan om daar buiten haar bordje 'zogenaamd' af te gaan wassen, ze voerde dus haar baby-zusje door het hek de rest van haar eten.... Je kan er boos over worden, maar ja, wat zou jij doen als je in haar schoenen stond? Haar ouders zijn de hele dag weg om te werken en ze heeft waarschijnlijk geen eten voor haar zusje... Maar wij kunnen het dus eigenlijk niet toestaan, omdat er steeds meer komen. Er zijn teveel jonge kinderen in de omgeving die ook amper te eten hebben en graag willen komen. Maar we kunnen gewoon echt niet iedereen helpen, ook al zouden we dat natuurlijk wel graag willen! De baby had trouwens een nare wond op de enkel (van net boven de enkel tot net boven de onderkant van de voet en erg diep) die helemaal aan het infecteren was. Een groot leeg gat met daaromheen helemaal opgezwollen en het was ontzettend vuil (het kind had blote voeten, bijna alle kinderen lopen hier de hele dag op blote voeten). We besloten de wond te gaan verzorgen en in de gaten te houden, want het zag er echt niet best uit. Het bleek een wond te zijn die 3 dagen eerder opgelopen was door met de voet tussen een fietswiel te komen. Na de wond schoongemaakt en ontsmet te hebben en er een verband omheen gedaan te hebben zodat het vuil er niet meer inkon spraken we af dat we de volgende dag bij het kind thuis zouden komen om de wond weer schoon te maken en te kijken of het minder was geworden of niet. Zo niet, dan zouden we naar een dokter gaan. Want het was zo ontstoken dat we bang waren voor een bloedvergiftiging ofzo. Nu 3 dagen verder ziet de wond er gelukkig wel wat beter uit. Het is niet meer zo gezwollen. Alleen jammer dat er echt niets overheen gedaan wordt en de wond vandaag weer vol met zand, vuil en steentjes zat.... Nog maar weer eens schoongemaakt en verbonden en zelfs nog wat schone, nieuwe sokjes er overheen gedaan. We blijven het maar gewoon volhouden...
Donderdag hebben we het meisje met de baby 1 keer gezien. Ze kwam om 11.45 uur binnen. We hebben de regel dat alleen kinderen die vanaf 9.00 uur aanwezig zijn lunch krijgen (om te voorkomen dat ze alleen voor de lunch komen, maar ook om elke ochtend de koppen te kunnen tellen en voor dat aantal kinderen lunch te bereiden) Omdat zij 1 van de oudere meisjes is en ik de oudsten begeleid, moest ik haar dus helaas weer een slecht bericht geven, dat er geen lunch voor haar was, omdat zij er niet vanaf 9.00 uur al was. Ze is een kwartiertje gebleven daarna is ze verdwenen en niet meer teruggekomen. Dat maakt je toch verdrietig kan ik je zeggen. Ze vond het de afgelopen dagen echt zichtbaar leuk om mee te doen, maar kan dus thuis echt niets regelen met de baby. Moeilijk!!
De eerste dag hebben we ook gelijk een ongelukje met 1 van de kinderen gehad. Een meisje bleef met haar voet achter het touw van het touwtrekken steken en viel recht voorover met haar kin op de grond. Ze had een groot gapend gat in haar tong, echt zeker wel 2 centimeter lang. Na spoelen onder kraan en wat overleg besloten we haar naar een dokter te laten gaan op onze kosten. De dokter stuurde haar door naar een tandarts omdat die de juiste spullen heeft om haar te verdoven en te hechten in dr mond. De tong zwol steeds meer op. De volgende dag kon ze amper praten en eten ging al helemaal niet. Speciaal voor haar haalden we ijs bij de supermarkt, omdat ze geen warm eten mocht eten en het ijs de zwelling wat zou verminderen. Maar met tranen in haar ogen kreeg ze niet meer dan 5 kleine hapjes naar binnen. Echt zo sneu!!!! Maarrrr! Ze blijft komen en het gaat nu echt al een stuk beter. Haar tong is niet meer zo dik en ze kan weer praten en eten. Ik ben afgelopen maandag zelf met de leerkracht van de school naar haar moeder gegaan om te vertellen wat er gebeurd was en dat de andere vrijwilligster nu met haar naar de dokter en tandarts was. De moeder keek niet echt blij toen de leerkracht het haar in Swahili vertelde. Ik had het idee dat ze niet zo keek omdat ze bezorgd was om haar dochter, maar om een andere reden. Na even nagedacht te hebben, bedacht ik me dat de moeder zich misschien zorgen maakte over het geld dat dit allemaal zou kosten. Ik vertelde de leerkracht dat ze de moeder even moest vertellen dat alle kosten door de vrijwilligers betaald zouden worden. Toen we terugliepen naar de school, vertelde ze me dat de moeder inderdaad bezorgd was geweest over de kosten. Haar zoon was een tijdje geleden bij de dokter geweest en die rekening had ze nog steeds niet kunnen betalen. De volgende dag had de moeder de vrijwilligster die met haar dochter naar de dokter was geweest 50 shilling (is ongeveer 50 cent) willen geven voor de onkosten. Dit dekt natuurlijk totaal niet de kosten, maar was wel een heel dankbaar gebaar voor zulke arme mensen als zij zijn!
Al met al is Holiday Fun ontzettend leuk om te doen, maar ook ontzettend zwaar (zowel lichamelijk door de grote hoeveelheid kinderen, als emotioneel door dingen als bovenstaande). De 2 vrijwilligers met wie ik het organiseer vertrekken vrijdag naar huis en hebben aangegeven dat ze het eigenlijk niet zo zien zitten om de dag voor hun vertrek nog zo'n zware dag te hebben, wat natuurlijk helemaal te begrijpen is. Daarom hebben we besloten alleen nog maandag en dinsdag Holiday Fun te doen en verder niet meer (woensdag zouden we zowiezo geen Holiday Fun hebben. Maar dat betekent niet dat ik woensdag en donderdag niets te doen heb hoor! Hahaha. Woensdag gaan we met 11 mensen uit een hotel in Diani naar Mariakani, om daar het dorp van Bimba te laten zien aan toeristen die dat wel leuk vonden om eens te zien en donderdag komen diezelfde toeristen en ook nog 2 anderen een kijkje nemen op de school en bij Kebene. Ook helemaal leuk om te doen dus ;)
Vrijdag is Bimba jarig, maar moet hij werken, dus gaan we donderdagavond uit eten bij Cave-restaurant. Een restaurant wat in grotten gevestigd is en waar je heerlijk schijnt te kunnen eten (Europese gerechten, Europese prijzen). Hij vond het leuk als de vrijwilligers ook zouden komen, dus die hebben we gisteren maar eens uitgenodigd, tenminste, degenen die er dan nog zijn, want een heel aantal vliegt donderdag al naar huis. Ik denk dat het wel een hele leuke verjaardag zo voor hem wordt.
Dat wordt straks weer wennen als een groot deel van de vrijwilligers weer weg is....
Vanochtend (zaterdag) was ik trouwens nog steeds heel beroerd en ik zweette me kapot, terwijl het buiten regent, dus ik zal ook nog wel koorts hebben, maar gelukkig begint de paracetamol te werken! Ik zal me zo dus maar eens gaan douchen en kijken of het was is om de deur uit te gaan.... Even dit stukje plaatsen op mn reisblog in het internetcafé en kijken of het nog lukt om met Jeanne te skypen vandaag :D
Ik moet trouwens ook maar weer eens mijn foto's uitzoeken en plaatsen.... ;)
Nou ja, een hoop te doen nog dus! Tot snel allemaal!

Foto's komen zsm op facebook, dus voeg me maar snel toe!
marriettevdvelde@hotmail.com