Het einde komt nu toch wel heel dichtbij!

Zo, alweer wat weekjes verder. De malaria is gelukkig helemaal verdwenen. Was vorige week nog wel even bang dat het weer terug was, want was weer een avond ontzettend misselijk, maar de volgende dag was ik even goed aan de diaree en daarna was het over. Van de 3 meiden (de nieuwe vrijwilligers van Rainbow) waarmee ik uit eten was geweest, waren er 2 anderen ook flink aan de diaree de dag erna, dus denk dat we gewoon even wat verkeerds gegeten hadden.
Nu ik het toch over de andere vrijwilligers heb, er zijn dus sinds eind augustus weer nieuwe vrijwilligers bij Rainbow. 3 Meiden uit België die hun stage hier komen lopen. Leuke spontane meiden, dus al eens gezellig mee weggeweest.
Bij Kebene zijn ook 2 nieuwe vrijwilligers. Nu 2 keer gezien en al wel leuke gesprekken mee gehad, maar ken ze verder nog weinig.
Bij Rainbow zijn de lessen in september weer begonnen na een maand vakantie. Erg leuk om alle kinderen weer terug te zien en te zien hoe enthousiast ze zijn om weer les van mij te krijgen. Ik richt me nu voornamelijk op mijn wiskundeklasjes, omdat ik dat toch het leukst vond om te doen en ik ook wat ruimte wilde maken voor de nieuwe vrijwilligers, die wat uren tekort kwamen voor hun stage. Daardoor zou ik wel maar 6 uurtjes (3 lesuren per dag) op Rainbow zijn, dus heb ik besloten met de headmaster te bespreken of het goed was voortaan 4 ochtenden per week te komen. Dit was goed, dus vanaf die maandag ben ik op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdagochtend aanwezig op Rainbow. Omdat het dan wel erg veel dagen van huis is, als ik op zaterdag en zondag naar Kebene ga, heb ik daar met de (nieuwe) manager besproken dat ik op 2 doordeweekse dagen na school naar Kebene kom. Deze 2 dagen kon ik ook nog zo met hem afspreken dat ze vallen op de dagen dat Bimba aan het werk is, dus dat is wel mooi. Tot nu toe bevallen deze werkdagen en tijden me erg goed, en denk soms zelfs wel eens, had ik dit maar vanaf het begin gedaan. Al was het ook wel heel leuk om met de kids van Kebene in het weekend te zijn, omdat je dan lekker veel activiteiten met ze kan doen. Doordeweeks zitten ze overdag natuurlijk gewoon op school, dus kan ik me voornamelijk nuttig maken door de aunties te helpen met huishoudelijke klusjes, koken, verzorgen van het nieuwe kindje bij Kebene (2 jaar oud, dus vooral luiers verschonen en in de gaten houden dat ie nergens aanzit wat niet goed voor hem is)
Nu dus wel lekker de weekenden vrij, wat ook betekent 2 dagen achter elkaar vrij! Voorheen had ik op maandag, woensdag en vrijdag vrij, dus nooit 2 dagen achter elkaar. Is toch wel even lekker hoor!
In mijn laatste stukje voordat ik malaria had schreef ik over de geplande trip naar Mariakani met de toeristen en het bezoek aan Rainbow en Kebene. Beiden waren echt superleuk om te doen! De dag voor we op reis gingen naar Mariakani heb ik nog wat ruzie gemaakt met de pinautomaten in Diani en Ukunda. Geen enkele automaat werkte, waardoor ik helemaal geen geld meer had. Even paniek natuurlijk, maar ze konden me bij de bank vertellen dat ik in Mombasa bij een bank naast het postkantoor wel geld zou kunnen halen. Het was slechts de banken hier die problemen hadden met Mastercard. Aangezien we toch naar Mariakani gingen en je dan door Mombasa heenreist en de toeristen zelf ook problemen hadden met pinnen, spraken we af de volgende dag op weg naar Mariakani via die bank te gaan. Die woensdagochtend haalden Bimba en ik de toeristen op met een matatu. Omdat we met 12 personen waren, hadden we de matatu waarmee we kwamen gevraagd om ons naar ferry (Mombasa) te brengen, terwijl deze normaal niet verder dan Ukunda gaat. Je huurt dan als het ware de matatu af, dus bent wel ietsje meer kwijt dan normale matatuprijzen (de dubbele prijs geloof ik, dus nog niet veel voor 12 personen), maar anders is reizen met 12 personen echt niet mogelijk. Bij de ferry aangekomen, allemaal uitgestapt en te voet naar de ferry. Voor de toeristen de eerste keer bij daglicht op de ferry en dan ook nog eens lopend! Het duurde erg lang tot de ferry er was en voordat we er allemaal opwaren waren we ook al heel wat tijd verder. Ik had het echt nog nooit zo traag meegemaakt! En dat juist op de dag dat we zoveel gasten mee hadden. Maar ja... Na de ferry een matatu naar postoffice genomen, daar uitgestapt en even een tussenstop bij een barretje gemaakt waar ik in december ook met Bimba wat gedronken had (dus leuk om weer even te zien) voor een toiletbezoekje, en daarna op naar de bank. Gelukkig konden we daar allemaal pinnen, al was het niet meer dan 10.000 KES (nog geen 100euro) per pas... Gelukkig werkten zowel mn bankpas als mn creditcard, dus kon ik alsnog 20.000 KES pinnen (wat hier in Ukunda het max.bedrag is). Na het pinnen maar weer op zoek gegaan naar een matatu die ons verder kon brengen. Onderweg naar Mariakani natuurlijk ook nog even in een lange file gestaan van vrachtwagens. De matatu's halen deze vrachtwagens echt op alle mogelijke manieren in. Linkerberm (we rijden links, dus dat is nog redelijk) maar soms steken ze ook gewoon even over om in de rechterberm te gaan rijden...Een hoop getoeter en heen en weer gerace, maar uiteindelijk konden we gewoon lekker doorrijden. Na een lekkere lunch in de bewoonde wereld van Mariakani met dezelfde matatu naar het dorpje van Bimba gereden. Bij aankomst in het dorp natuurlijk weer alle kinderen om ons heen. Altijd een groots welkom. Na een rondleiding in het dorp nog even gezeten en daarna weer terug richting Diani, want het was door de lange heenreis al weer aardig laat. En we wilden wel voor het donker terug zijn. Gelukkig ging de terugreis een stuk sneller en hadden we de gasten met de schemer weer terug gebracht bij hun hotel. Ik vond het echt super leuk om dit nu eens met wat andere Nederlanders gedeeld te hebben en had het idee dat zij er ook van genoten hadden. Bij thuiskomst was ik natuurlijk wel kapot van de hele reis en al het gegids. ;)
De volgende dag haalde ik dezelfde groep weer op bij hun hotel en haalde Bimba een Nederlands stel op in Msambweni om de school en Kebene te bezoeken. Ook weer een leuke maar vermoeiende dag.
Ondertussen is het alweer bijna een week geleden dat ik bovenstaande schreef, maar zal mijn verhaal nog eens uitbreiden.
Afgelopen maandag hebben we dit tripje naar Mariakani ook met 2 andere Nederlanders gedaan die bij Bimba in het hotel verblijven. Echt een superleuk stel, dat eigenlijk geen stel is, maar gewoon vrienden. Lekker spontaan en van onze leeftijd. Echt jammer dat ze er juist nu zijn, nu wij zaterdag voor een ruime week op vakantie gaan. Anders hadden we nog veel vaker kunnen afspreken. Afgelopen zaterdag zijn ze mee uit geweest naar 40 Thieves (de bar/disco aan het strand), maandag dus naar Mariakani geweest en vandaag met die meid door Ukunda heen gestapt. Erg gezellig!
Ondertussen is er vorige week ook een nieuwe vrijwilligster aangekomen bij Rainbow. Een wat oudere Belgische vrouw, maar ook lekker gezellig. Al een paar keer mee wezen eten en door Ukunda heen gestapt.
Naast alle leuke dingen die ik gedaan heb zijn er ook een paar minder leuke dingen voorgevallen. We willen een paspoort voor Bimba regelen, zodat hij als ik in Nederland ben ook eens hier op vakantie kan komen om iedereen te leren kennen en ik wil hem ook gewoon laten zien wat ik eigenlijk allemaal achterlaat. Voor een internationaal paspoort heb je je geboortecertificaat nodig, die je moet ophalen in je geboorteplaats. Dus Bimba moest helemaal naar Kinango om deze te gaan halen. Eerst reed hij in 3 uur naar Mariakani om daar een kopie van de id-kaart van zijn vader en moeder op te halen, daarna 2 en half uur naar Kinango voor zijn geboortecertificaat, van daar werd hij na 2 uur wachten op de chief die lunchpauze had, weer terug naar Mariakani gestuurd (weer 2 en half uur reizen) omdat ze zijn papieren van school wilden hebben. Ondertussen was het al laat en zou hij het niet meer redden die dag weer naar Kinango te reizen, dus besloot hij in Mariakani te blijven slapen, zodat hij de volgende ochtend vroeg naar Kinango kon gaan en vanuit daar naar huis om vervolgens weer vanaf hier naar Mombasa te gaan voor zijn paspoort en het verlengen van de visa van de vrijwilligers van Rainbow. Om 4.00 uur opgestaan in Mariakani om weer 2 en half uur te reizen naar Kinango, waar ze hem vervolgens ontzettend lang hebben laten wachten op zijn geboortecertificaat. Formulieren hier, formulieren daar, echt verschrikkelijk! Uiteindelijk begon de terugreis naar Ukunda dus pas na 12-en, terwijl we om 9.30 uur eigenlijk al met de vrijwilligsters hadden afgesproken richting Mombasa te gaan :S
Om 14.00 uur kwam hij thuis en heeft hij snel even gedoucht en gegeten om om 14.30 uur richting Mombasa te vertrekken. We hadden ongelovelijk pech met de ferry, eerst lang gewacht tot we er op konden en daarna heeft de ferry moeten wachten tot er 2 grote schepen voorbij waren. Uiteindelijk kwamen we om 16.30 uur bij immigratie aan, waar we vervolgens te horen kregen dat ze eigenlijk gingen sluiten en zowiezo de visa niet verlengd konden worden, omdat ze nog meer dan een maand geldig waren. Bimba had de week ervoor gebeld met de (corrupte) ambtenaar waar we nu mee spraken, en toen had de man gezegd dat het geen probleem was. Maar ik denk dat doordat ze aan het sluiten waren en er teveel ogen op hem gericht waren hij nu het geld niet in eigen zak zou kunnen steken, dus daarom moeilijk deed. We waren flink over de zeik natuurlijk, omdat hij ons vorige week verteld had dat het wel kon en we daarom nu dit hele stuk gereisd hadden en nu zei hij opeens dat het niet kon. Maar behalve dat we flink wat gepleasd hebben en uitleg gevraagd hebben waarom het nu opeens niet kon, zijn we vrij netjes gebleven. Ook het paspoort van Bimba kon hij nu niet regelen omdat dat in een ander gebouw gemaakt moest worden en dat nu al dicht was. Alle moeite was dus voor niets en redelijk boos, teleurgesteld en moe vertrokken we weer bij immigratie. Om toch maar niet voor niets naar Mombasa gereisd te zijn, hebben we in een restaurantje een lekkere cheeseburger en ijsje gegeten, om vervolgens maar weer terug te gaan naar huis. Ik baalde echt enorm, vooral voor de meiden, want die hadden dus de hele ochtend op Bimba staan wachten en waren nu voor niets op hun enige vrije dag naar Mombasa afgereisd, terwijl ze anders gewoon lekker aan het strand ofzo hadden kunnen liggen.
Bimba is nu afgelopen dinsdag teruggeweest naar immigratie voor een paspoort en wat bleek, die dag deden de machines het niet, dus konden er geen paspoorten gemaakt worden. :S Nu heeft hij een temporary pasport (een papier aan 1 kant ergens vanaf gescheurd met een pasfoto en wat gegevens) wat geldig is in East-Africa en Southern Sudan, zodat we in ieder geval zaterdag naar Tanzania kunnen, maar ja, dat betekent dus wel dubbele kosten. Nu eerst de kosten voor dit tijdelijke paspoort en dan straks een internationaal paspoort. Gelukkig was deze niet heel duur, maar 900 KES (minder dan 9 euro)
Maar Bimba kwam wel thuis met het verhaal dat de ambtenaar waar we vorige week geweest waren niet te spreken was geweest over hoe ik en de meiden zich gedragen hadden. Al die vragen die we stelden... Bimba moest in november maar gewoon met de paspoorten en ingevulde papieren komen, dan zou hij de visa verlengen, maar de dames in kwestie hoefde hij niet meer te zien, want dan zou hij het visa niet verlengen. Hij zou ook hun namen hebben gemarkeerd. "Sorry??" Mijn bloed kookt nog als ik er aan denk. Hij gaat nu doen alsof ie boos is op ons, omdat wij hem vragen stelden nadat hij zijn belofte niet nakwam en wij dus voor niets zo'n lang eind gereisd hadden? Als we hem nou hadden staan uitschelden ofzo, dan kan ik het begrijpen, maar dat hebben we pas gedaan toen we in het restaurantje onze ijsjes zaten te eten. Ter plekke hebben we alleen gevraagd hoe het kon dat vorige week hij zei dat het geen probleem was om meer dan een maand van tevoren te verlengen en nu we hier waren we te horen kregen dat het niet kon en of hij het alsjeblieft gewoon wilde doen. Zowiezo geloof ik er niets van dat hij namen gemarkeerd zou hebben, want die paspoorten heeft hij nog geen minuut in zijn handen gehad en Belgische namen (vooral achternamen) zijn net als Nederlandse namen voor Kenianen onuitspreekbaar en niet te onthouden. Zelfs Bimba weet nog steeds mijn achternaam niet te onthouden en hij gaat al 5 maanden met me om. En het is ook niet zo dat die vent daar een lijst heeft liggen ofzo, waar hun namen opstaan en hij heeft ook niets opgeschreven gedurende dat wij daar waren. Wat een gezeik! Die man moet gewoon zijn werk doen en doet ie dat niet, dan zal hij eens leren kennen hoe wij Nederlanders dat doen. Wij zijn geen Kenianen die alles maar accepteren en te dom en te bang zijn om ergens tegenin te gaan. Ik zal me een beetje door zo'n vent bang laten maken. Voor de meiden zal het alleen maar relaxed zijn als Bimba voor hun hun paspoorten kan verlengen, dan hoeven ze zelf die reis niet meer te maken. Maar gaat die man weer moeilijk doen, dan kan ie hem krijgen.
Jullie horen, ik ben boos ;) Niet alles dus zonneschijn en manegeur!

Gelukkig wel een heel erg leuk weekend weer gehad. Vrijdag lekker pizza wezen eten met de nieuwe vrijwilligster en daarna nog een drankje bij Tropicana gedaan, waar op vrijdag altijd Reggae-avond is. Zaterdag lekker de hele dag geluierd en 's avonds naar 40 Thieves geweest en zondagmiddag is Bimba in een kroeg voetbal gaan kijken, terwijl ik lekker met de vrijwilligsters had afgesproken bij Kim4love op het strand. Dat is een bandje dat live-muziek speelt aan het strand, je kan er wat te drinken kopen enz. Echt heerlijk! Ook heel veel Kenianen gaan daar heen met hun kinderen enz. dus supergezellig. Lekker spelen op het strand of in de allermooiste jurkjes dansen op de muziek. Die kindjes zijn echt schattig. De vrijwilligsters hadden ook afgesproken met een leerkracht van school en ook de hulp van de kok van de school was er, dus we hadden een grote gezellige groep. Echt leuk om zo'n leerkracht ook eens van een andere kant te leren kennen. Toen ik naar huis ging op de motorbike deelde ik deze met de leerkracht, omdat die dezelfde kant op moest. Hij had het erg koud, want had gezwommen en daaroverheen gewoon zijn normale kleren weer aangedaan en het was ondertussen donker dus een stuk koeler, dus had ik hem mijn knalroze sarong met grote witte bloemen (ja Jeanne, die ik van jou heb)gegeven om om zich heen te slaan. Het laatste stuk op de motorbike mocht hij deze nog meenemen, ik zou hem morgen om school wel terugkrijgen. Hij sloeg hem over zijn hoofd en schouders heen, wat er erg komisch uitzag. De volgende dag op school was eigenlijk wel wat raar om elkaar weer op school te zien en weer officieel te gaan zitten doen. Stiekempjes deed hij de sarong in mijn tas, zodat de kinderen het niet konden zien. Hahahahahaha!
Deze week is dus mijn laatste week dat ik lesgeef op Rainbow en ook mijn laatste officiële dagen bij Kebene. Na mijn vakantie met Bimba ga ik nog naar beiden om afscheid te nemen, maar het einde voelt nu dus echt al als heel dichtbij. Gisteren op school had ik het er echt even moeilijk mee. Kon mijn tranen amper binnenhouden als iemand erover begon. Ik ga iedereen hier straks zo vreselijk missen! De leerkrachten op school, de kinderen, de aunties en uncles van Kebene, de kinderen van Kebene, alle andere mensen die ik hier nu ontmoet heb, maar vooral natuurlijk ook Bimba! Ik kan me eigenlijk helemaal niet meer voorstellen hoe het is om straks weer in Nederland te zitten. Tuurlijk heb ik ontzettend zin om iedereen weer te zien en te knuffelen, maar het liefst zou ik gewoon voor een weekje naar Nederland gaan om vervolgens weer terug te keren naar Kenia. Helaas ga ik ervan uit dat het wel wat langer gaat duren voor ik weer terug kan.
Eerst maar een baan vinden in Nederland, veel geld sparen, alle regeldingen regelen en dan pas weer terug, zodat ik hier dan ook echt kan blijven! Ik hoop zo dat het me gaat lukken vóór april terug te zijn in Kenia!
Bij het zoeken van een baan in Nederland kan ik alle hulp gebruiken, dus heb je een baan voor me/weet je wat, laat het me dan alsjeblieft weten! Ik neem alles aan wat ik weet dat ik kan of dat ik snel kan leren! Ik ben vanaf 1 november beschikbaar! ;)

Voor nu ga ik er weer eens mee stoppen. Ik hoop dit straks online te kunnen zetten. Fijne avond!