Houseparty en Bimba's hometown

Gisteren was de dag van onze houseparty/housewarming. We hadden Belinda, Sally, Mauritso, Esther, de eigenaresse van het huis (onze buurvrouw), Mama (vrouw van het dorp die altijd voor iedereen zorgt, zo ook voor Bimba) en Bimba's broertjes Popeye, Ali en Macho uitgenodigd. Van Esther en de jongens hadden we al gehoord dat ze niet konden komen. Mama zou komen en Mauritso, Sally en Belinda bleven vaag. Toch maar vroeg opgestaan (7.00 uur) om te zorgen dat het hele huis aan kant was, boodschappen gedaan waren, spullen (grote pan enz) geregeld waren, want om 12.00 uur zouden onze gasten al kunnen komen. Een houseparty vind hier namelijk 's middags plaats met een lunch. Na de grote schoonmaak (ik heb me weer eens flink uit geleefd op wat tegels, hahaha, in de badkamer deze keer, le kker borstelen met bleek in de hoop dat ze schoon worden...) zijn we vertrokken richting de village. Natuurlijk te voet, we lopen wat af hier! In de village inkopen gedaan, langsgeweest bij Mama om te vragen of we een grote pan konden lenen en of zij misschien wilde helpen met koken, want Bimba wilde graag Pilau voor de gasten, maar wij wisten geen van beiden hoe dat gekookt moest worden. Achter de marktkraampjes met groentes en fruit was een soort binnenplaatsje waar wat kinderen rondliepen. Hier was het huis van Mama. We liepen eerst door een soort gangetje waar vrouwen op de grond rijst en iets wat leek op bonen zaten schoon te maken. Ik werd hartelijk ontvangen met een "Karibu sana!" en zei netjes "Asante". Mama was binnen op nog een soort binnenplaatsje. Na langdurige begroetingen waar ik niets van verstond werd er gesproken over welke grootte sufuria (pan) we konden lenen. Bimba's inzicht in dit soort dingen is blijkbaar niet zo erg groot, want hij wilde echt een megagrote pan meenemen, die we echt niet nodig hadden. Dus nadat ik me er wat tegenaan bemoeid had, hadden we een pan gevonden die voldoende groot was. Vervolgens gingen we op zoek naar de rijst die we nodig hadden voor de pilau. Bimba wilde 4 kg rijst kopen voor 7 personen. Daar heb ik ook nog maar even een stokje voor gestoken, hahahaha. 4 kg! Ook dat inzicht is dus niet erg groot.... Maar ja, wat wil je met een man die alleen maar weet hoe je ugali (maiszetmeelpap) kan koken.... ;)
Na alle inkopen gedaan te hebben en geregeld te hebben dat Mama naar ons huis zou komen om te helpen met koken kregen we een telefoontje van Belinda. Mauritso, Sally en Belinda gingen nu op weg naar Mombasa, dus zouden pas veel later komen. Ok.... dan zouden we dus alleen Mama te gast hebben 's middags.... Gelukkig bracht Mama nog een wat oudere vrouw, 2 meiden en Adam, een jongetje van 4 jaar mee, waarmee we gezellig samen hebben gekookt en gegeten. Mama had haar eigen kolenbrander meegenomen, waar de pan op paste (onze stove was wat aan de kleine kant voor zo'n grote pan) Doordat ik niet echt wist wat er moest gebeuren en Mama geen Engels spreekt voelde ik me na een tijdje toch wel een beetje gast in mijn eigen huis. Iederen was druk bezig met de voorbereidingen en ik keek toe. Adam liep continu naar buiten en werd dan weer teruggehaald door 1 van de meiden. Ik besloot hem wat (oud) papier te geven en een pen, kijken wat hij ermee zou doen. Nou hij heeft zich een paar uur vermaakt met het tekenen van kruisjes. Wat kan een kind toch snel tevreden zijn he!
Na de afwas die ze hier echt heel omslachtig doen (eerst alles spoelen, dan alles met heel heel heel heel veel zeep insoppen, en dan alles weer afspoelen met veel water) ging iedereen weer naar huis en belde Belinda om te zeggen dat zij er om 18.30 uur zouden zijn. Het eten voor hen werd ondertussen warm gehouden door een stuk golfplaat op de pan met hete kolen erop. Ze bleven maar kort, aten hun eten, namen veel foto's namen de restjes mee naar huis voor de kinderen (wij zouden de dag er na de hele dag weg zijn naar het geboortedorp van Bimba en hebben geen koelkast dus kunnen het niet bewaren). Ik vond het niet heel erg dat ze maar kort bleven, want het was een lange dag geweest en ik was echt toe aan een douche en mn bed.
De volgende ochtend, vandaag dus, zijn we ook weer op tijd opgestaan, want vandaag zouden we naar Bimba's geboortedorp naar zijn familie gaan en dat was wel een stukje reizen. Na de sufuria terug gebracht te hebben naar Mama en een omslagdoek gekocht te hebben als cadeau voor Bimba's moeder, zijn we de matatu maar eens ingestapt. Onderweg naar Mombasa ferry stond er opeens een motorbike (met bestuurder) midden op de weg stil. De matatu die iets van 80 reed, toeterde luid en remde al wat af. Vlak voordat de matatu de motorbike links voorbij wilde gaan, besloot de bestuurder aan de kant te gaan en draaide dus recht voor de matatu. Ik schrok me kapot, de bestuurder probeerde nog bij te sturen en te remmen, maar dit was echt al te laat. Het volgende moment vloog dus de man van de motorbike over de weg, zaten wij bijna in de voorruit (we zaten voorin en gordels kennen ze hier niet echt in de matatu's) en niet veel later liep het hele dorp uit om eens allemaal hun mening te komen geven over het ongeluk. Ik denk dat er zeker 30 misschien wel meer man om de matatu heen kwam staan. De man van de motorbike was allang opgestaan en zei zich goed te voelen en bood zijn verontschuldigingen aan aan de matatu-bestuurder, maar velen vonden dat de matatu-bestuurder hem naar het ziekenhuis moest brengen voor een check-up. Bimba wilde al vrij snel uitstappen om een andere matatu te gaan nemen, want dit kon nog wel even duren, maar ik wilde graag nog even blijven zitten. Ik zat zelf nog helemaal bij te komen van de schrik. En daarnaast beangstigden alle mensen buiten me een beetje, want ik verstond natuurlijk geen woord van wat ze allemaal zeiden en wist niet of ze nou boos waren ofzo. Na een tijdje kwam de conductor (de jongen die alle mensen de matatu inroept en zorgt dat de bestuurder op tijd stopt voor de mensen enz,) iedereen in de matatu ophalen, hij had een andere matatu geregeld en wij konden verder reizen zodat zij alles verder konden afhandelen. Geen idee wat er dus verder gebeurd is met de motorrijder en de bestuurder van de matatu. Zelf heb ik alleen blauwe plek op mn voet en last van mn nek en hoofdpijn. Bimba had niets, maar kreeg later wel hoofdpijn.
Op de ferry was het net als in december onwijs druk. En de klim naar boven was in de brandende zon pm 12.30 uur ook weer echt niet te harden! Uiteindelijk boven aangekomen weer een nieuwe matatu genomen. Dit keer naar een groot plein waar veel matatu's en grotere bussen stonden. Daar namen we de matatu naar Mariakani, Bimba's geboortedorp. Na weer een lange rit, zijn we veilig aangekomen in Mariakani. De één na de ander kwam enthousiast op Bimba af om hem te groeten en daarna mij, natuurlijk. Bimba blijkt heel veel ooms/tantes/neven/nichten enz te hebben... Na bij zijn zus langs geweest te zijn in zijn vaders huis, zijn we doorgelopen naar zijn vaders pub. Vanaf daar hebben we een motorbike (op 1 motor zit de driver en 2 personen) genomen naar de village waar Bimba's moeder woont en zijn huis gebouwd word. De weg die we met de motorbike aflegden was onverhard, had veel kuilen, slingerde en ging langs vele velden waar met dingen op verbouwden. Gelukkig was de motorrijder ervaren en kende de weg goed. Hij reed rustig op plekken waar dat nodig was en lette goed op. Aangekomen in het dorp kwamen van alle kanten, uit de velden en de huizen en echt overal vandaag, juichend kinderen aangerend. Ook Macho was erbij. Erg leuk om hem weer even te zien. Later kwam Popeye ook even te voorschijn. Ali was er niet, die was naar school. Bimba's moeder was een vriendelijke vrouw, die helaas alleen Swahili spreekt. Verder dan de standaard groeten kwamen we dus niet. Terwijl Bimba me een rondleiding gaf werden we voortdurend gevolgd door de kinderen. Ook zijn we nog even het veld ingelopen om wat mensen te begroeten. Daar waren vrouwen en kinderen het onkruid aan het wieden met een soort kromme schep. We namen wat foto's en natuurlijk moest ik ook even onkruid wieden. Toen ik dit daadwerkelijk ging doen, lachten ze allemaal zeer verbaasd. Nog een paar foto's en toen gingen we weer. Een oom kwam ons met een motorbike ophalen. Nou, was ik daar maar nooit bij achterop gestapt. Dat waren toch wel 10 hele spannende minuten van mijn leven, die eindigden in een val met de motorbike 10 meter bij de pub van Bimba's vader af.. Bimba zei later wat ik ook dacht, dat de man dronken was geweest. Gelukkig gingen we niet hard toen we vielen, we stonden praktisch stil. Ik heb alleen mijn duim gekneusd bij het mezelf opvangen met mijn hand. Voor de rest een schram op mn arm, van de struik, maar verder niets. Onderweg waren we ook al bijna 2 keer gevallen, bleven we nog maar net overeind. Wat een dag vandaag! 2 ongelukken op 1 dag! En we moesten nog de hele terugweg!.Ik moet zeggen dat die nu toch wel wat minder relaxed was dan hoe ik mijn dag begon vanochtend. Gelukkig is er de terugweg niets meer gebeurd! We zijn veilig thuisgekomen.
Thuisgekomen heeft Bimba maar weer eens ugali gekookt. Dit keer met het hart van een koe, spinazie, uit, tomaten en een kruid waarvan ik de naam niet ken. Ik moet zeggen, op de ugali na (wat werkelijk waar nergens naar smaakt) was het allemaal best lekker. Na het eten was het tijd om dit stukje te schrijven en nu is het tijd om te gaan slapen, ben kapot! La la Salama!