Spulletjes om mee te nemen/mee te geven naar Kenia

Ik krijg vaak de vraag van mensen die richting Kenia komen, wat zij mee kunnen nemen voor Bimba en mij of voor zijn familie/ de dorpsbewoners in Mariakani. Natuurlijk zijn we hier heel blij mee en de mensen in het dorp ook! Wel is het zo dat, hoe cru ook, geld nog het meest welkom is. En dan niet zomaar geld, maar geld voor bijv. schoolgelden of ziekenhuisbezoekjes, medicatie, of heel simpel voor voedsel! Hiermee wil ik niet zeggen dat je de spullen niet mee moet nemen en persé geld moet geven aan de mensen. Ik wil jullie slechts laten realiseren dat hoe blij ze ook zijn met spullen (die voor hen ook echt onbetaalbaar zijn), ze toch ook heel veel aan bijv. een tientje hebben. Graag wil ik jullie uitleggen waarom ik dit zeg.
De mensen hier zijn niet zoals in Nederland verzekerd van een vast inkomen elke maand. Dit is vaak seizoensafhankelijk en het is vaak zo dat een familie maar 1 of enkele kostwinners heeft voor de gehele familie. Sparen kunnen ze hier niet, daarvoor zijn de lonen te laag en zijn er te vaak onverwachte uitgaven, zoals ziekenhuisbezoekjes etc. Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen hier op mijn blog werkt het hier gewoon echt zo dat wanneer je geen geld hebt, hoe ziek ook, je gewoon wordt weggestuurd bij het ziekenhuis. Misschien herinneren jullie je mijn malaria-verhaal van vorig jaar nog. Voor, ik geloof, 400KES (ongeveer €4) werd mijn bloed getest en kreeg ik medicijnen en was ik dus genezen. Later bleek dat het ziekenhuisje waar ik was geweest nog een privé-kliniek was ook!
Voor ons als Europeanen een belachelijk laag bedrag, voor een Keniaan een vermogen waar ze vaak niet (op tijd) aan kunnen komen.
Hetzelfde geldt voor school. Betaal je je schoolgeld niet op tijd, ben je gewoon niet welkom en kan je als het te lang duurt voor je betaald, dus beter het jaar daarna opnieuw proberen dat schooljaar te doen, omdat je al teveel gemist hebt. “Kinderen” van 19jaar kunnen zo gewoon in groep 6 van de basisschool belanden en met 23 jaar in de tweede klas van het middelbaar onderwijs zoals Popeye, is ook geen uitzondering. En toch blijven ze gemotiveerd en gaan/proberen, want zonder diploma zal je in je hele leven nooit een baan vinden in Kenia! Er is een groot tekort aan banen in Kenia en ondertussen is het aantal mensen met een diploma van de hogere school of universiteit groter dan het aantal banen, dus waarom als werkgever een ongeschoold iemand nemen voor een ongeschoold baantje, als je ook een geschoold iemand kan krijgen? Daarnaast wordt je dan als werknemer nog flink uitgebuit qua salaris, werktijden en werkomstandigheden, want je bent veel te bang je baantje kwijt te raken, dus zal je nooit klagen.
Een voorbeeld, Bimba moet ‘s ochtends om 9.00 uur op zijn werk zijn en mag als om 23.00 uur de bar dichtgaat en hij al zijn administratie gedaan heeft naar huis. Natuurlijk zijn er tot 23.00 uur altijd mensen die nog wat te eten of te drinken bestellen aan de bar, dus de administratie kan pas na 23.00 uur op het kantoortje op de computer gedaan worden. Hij kan ook niet eerder weg van de bar, ivm die mensen die nog iets bestellen, dus dit komt er eigenlijk op neer dat hij altijd nog wel tot een uurtje of 0.00 uur bezig is. Daarnaast heeft hij te maken met een stafbus die niet aangepast is op zijn werktijden. Iedere werknemer draait natuurlijk verschillende diensten. ‘s Ochtends moet hij dus 7.30 uur al klaarstaan bij Corner Beach in Ukunda, anders mist hij de stafbus en moet hij zelf voor zijn vervoer en de kosten opdraaien. Het ritje naar het hotel is ongeveer 10 tot 15 minuten, dus veel te vroeg is hij al op zijn werk aanwezig. ‘s Avonds geldt hetzelfde, is de bus net weg, moet hij wachten tot de bus weer terugkomt en zo kan hij om 0.15 uur al thuis zijn, maar kwam het bijvoorbeeld vorige week ook voor dat hij pas om 2.00 uur thuiskwam. En dan dus de volgende dag weer om 7.30 uur klaarstaan bij Corner Beach…. En dan heb ik het nog niet over de maaltijden gehad. Het is officieel niet toegestaan om op zijn werkplek achter de bar te eten of drinken. Er wordt een warme lunch voor het personeel bereid en op dat tijdstip mag je dus ook water drinken. Maar is het druk aan je bar en heb je geen vervanging, mag je je werkplek niet verlaten. Tegen de tijd dat jij dan op de plek komt om te lunchen kan het zomaar zijn dat het eten dus op is. Dit zijn overigens dingen die personeel nooit tegen gasten zal vertellen, want hoort je baas dat je hebt geklaagd, ben je je baan kwijt, zoals ik al eerder schrijft. Hetzelfde geldt voor het salaris dat zij verdienen. Bimba is niet blij als ik vertel aan anderen wat hij verdient. Hij is bang dat bij zijn baas bekend wordt dat hij dit kenbaar heeft gemaakt en daarom ontslagen zal worden. En zo gaat dat dus hier in Kenia binnen bedrijven. Bang om die schaarse baan kwijt te raken wordt alles maar geaccepteerd en werken mensen onmogelijk hard en lang voor een klein schamel loontje.
Wanneer je hier bent, bedenk dit dus alsjeblieft goed. Personeel van hotels/cottages/restaurants etc verdient gewoon echt belachelijk weinig en moet het echt hebben van de fooitjes die ze ontvangen. En die fooien hoeven echt niet belachelijk veel te zijn en ze zijn ook zeker niet verplicht. Maar gooi ze alsjeblieft niet in de algemene fooienpot, geef ze direct aan de persoon die jij wilt dat het krijgt! Helaas is het zo dat die algemene fooienpot vaak (ik wil niet zeggen altijd, maar wel behoorlijk vaak) in de zakken van de hoge bazen/managers verdwijnt (die echt al een veel beter salaris ontvangen voor een stuk minder hard werken! Zij zijn vaak alleen maar door corruptie en vriendjespolitiek op die positie terecht gekomen)

De mensen in de dorpjes zoals waar Bimba’s familie woont, gebruiken weinig geld. Zij verbouwen zoveel mogelijk hun eigen groenten en mais (waar ze maïsmeel van malen) en zolang de regens voldoende zijn, kunnen ze hiervan overleven, anders hebben ze toch geld voor voedsel nodig. Voor schoon drinkwater, zeep, suiker, evt. vlees, wasmiddel etc gebruiken zij wel geld. En natuurlijk voor medische zorg of school. De familieleden die dus wel een baan hebben, zoals bijv. Bimba, sturen hun familieleden indien mogelijk via een speciaal systeem per mobiele telefoon (M-Pesa) af en toe geld voor dit soort dingen. Maar dus alleen als het mogelijk is… Zo niet, moeten zij dus zien te overleven totdat er wel geld gestuurd kan worden en dat is in het geval van bijv. schoolgeld, medische zorg of voedsel, als de voorraden op zijn door bijv. droogte, natuurlijk wel hard. Ik hoop dat door mijn uitleg duidelijk is waarom ik zeg dat ook geld van harte welkom is bij deze mensen.

Maar nu terug naar waar dit blog eigenlijk over zou gaan. De vraag van de mensen die deze kant op komen, of die spullen aan anderen willen meegeven die deze kant opkomen. Aan welke spullen kan je denken om mee te nemen/ mee te geven?

Spulletjes die altijd welkom zijn in Kenia (kan je evt. ook hier kopen, dan spek je de lokale economie ook nog een beetje ;) ):

- Mobiele telefoons met oplader (Zelfs als er wat aan stuk is, want je kan ze hier heel goedkoop en gemakkelijk laten repareren. Ze zijn daar hier heel goed in! Echte vakmannen! Mobiele telefoons zijn hier vaak voor mensen de enige manier tot communicatie met hun familie die in dorpjes in de middle of nowhere wonen)
- Kleding (van onderbroeken, hemden en sokken tot jassen, regenkleding, schoenen, slippers)
- Verzorgingsproducten (handzeep, shampoo, tandpasta, tandenborstels, vaseline/uierzalf, grove haarkam, nagelknipper)
EHBO-spulletjes (pleisters, betadine/sterilon, steriele gaasjes, paracetamol, ook voor kinderen, crème tegen ringworm, een schimmelinfectie op het hoofd van veel kinderen, wattenstaafjes, een thermometer)
- Huishoudelijke artikelen (waspoeder, bleek voor de was, schuursponslapjes, plastic teil, voorraadbakken/bussen, scherp mes, schaar, naaispulletjes, gereedschap)
- Lichte (qua gewicht) gordijnen/vitrage, lakens, dekens,
- Prentenboeken voor de kleintjes of Engelstalige leesboeken voor de groteren
- Simpele spelletjes met niet teveel onderdelen (Keniaanse kinderen zijn echt speelgoed niet gewend, dus kunnen hier maar slecht mee omgaan, onderdelen raken kwijt enz.)
- Simpel, degelijk speelgoed.
- Voedsel zoals rijst, suiker, cooking Oil, tarwemeel, thee, houdbare melk, fruit, evt. maïsmeel, zout.


En wil je mij graag verwennen, dan kan je denken aan:
- Pure chocohagel
- Roze koeken
- Stroopwafels
- KAAS!
- Kaasstengels
- Kaaskoekjes
- (lays) naturel ribbelchips
- Calvé pindakaas
- Fritessaus (ze hebben hier alleen superdure remia mayonaise)
- Mix voor kruidenboter
- Brooddeegmix (waldkorn / meergranen/ wit, alles is welkom)

En heb je nog een staafmixer over, waar je niets meer mee doet, dan is deze ook van harte welkom. Heb de mijne in Nederland weggedaan en daar nu ontzettend spijt van! Ze hebben hier zoveel lekker vers tropisch fruit! Met een staafmixer zou ik heerlijke verse fruitsapjes kunnen maken!


Nou, volgens mij heb ik wel een aardig uitgebreide lijst gemaakt en moeten jullie hier wat mee kunnen. Mijn bedoeling is absoluut niet om om al deze dingen te bedelen. Het is slechts bedoeld als antwoord op al die mensen die het mij afzonderlijk vragen. Nu kan ik ze gewoon doorverwijzen naar deze blog en hoef ik niet elke keer afzonderlijk na te denken en te schrijven wat handige dingen zijn.

Als iemand (die evt. bekend is met Kenia) nog aanvullingen heeft, vul dan vooral aan in de reacties! Ik zal hoogstwaarschijnlijk genoeg vergeten zijn!