De kippenboerderij

Alweer een jaar geleden begonnen een paar enthousiaste vrouwen in Nederland met het inzamelen van geld voor het opstarten van een business in Kaphingo. Met de opbrengst van deze business zou onze schoonfamilie een inkomen genereren waardoor ze ook goed voor de 7 opgevangen wees/verlaten kindjes zouden kunnen zorgen. Toen in Januari de oudste jongens klaar waren met hun secondary school besloten we dat het een kippenfarm zou worden, zodat deze jongens daar konden werken. Broilers, slachtkippen zijn het geworden. Na het laatste sponsorgeld bij elkaar gekregen te hebben, hebben we een mooie schuur laten bouwen, met een afdak/slachtgedeelte (dit bleek verplicht te zijn) en zijn we 2 maanden geleden begonnen met 140 kuikens. Aangezien het toch allemaal nieuw is en je probeert zo goed mogelijk de kosten in te schatten, maar je natuurlijk altijd meer nodig hebt dan je had ingeschat, kwamen we halverwege nog wat te kort, maar gelukkig schoten daar ook mensen te hulp en konden we zelf op dat moment ook wat voorschieten. Na een maandje waren de ondertussen flink gegroeide kippen klaar voor de slacht. Helaas was juist deze week Bimba enorm druk op zijn werk en kon hij dus zelf niet naar Kaphingo gaan om te helpen met de slacht en de verkoop. Hij heeft deze business eerder gedaan en wist dus wel het één en ander hoe het werkte. We moesten het dus overlaten aan de jongens.
Het slachten zelf ging helemaal prima, alleen een beetje jammer dat een koper die een week eerder zei dat hij 100 kippen zou nemen op de betreffende dag afzei. Maar dat zou vast ook wel goedkomen, genoeg slagers, restaurants en hotels die graag broilers voor een goede prijs afnemen. De jongens werkten hard en binnen no-time zaten de kippen allemaal netjes in zakjes. De eerste lading ging naar een slager in Mariakani en hij was dik tevreden! Helaas ging het met de tweede lading compleet mis. Iemand die ze kenden uit het dorp had een koper geregeld in Mombasa die 56 kippen wilde afnemen. Voor de overige 34 zou hij ook wel een koper vinden, dus ze moesten de kippen maar komen brengen. Hij had een vriezer, dus dan konden die 34 kippen daar in de tussentijd dat hij een koper zocht wel inliggen. De jongens dus helemaal blij dat dit zo gemakkelijk ging en hupsakee de kippen naar Mombasa gebracht. Het geld voor de kippen zou hij per mpesa naar ons opsturen, zodat we daarmee weer een nieuwe ronde kippen konden starten. Na een paar dagen wachten maar eens een telefoontje gepleegd. Waar bleef ons geld. Ja, dat komt eraan, hij zou het sturen. Weer een paar dagen later, nog steeds geen geld… Nog maar eens bellen. Ja, nee, de kippen lagen nog steeds in de vriezer, hij had nog geen koper, maar hij zou het snel allemaal regelen. Een week nadat de jongens de kippen aan hem gegeven hadden, belde hij op. Ja, we moesten de kippen maar komen halen, want ze stonken enorm. Hij kon ze niet meer verkopen, hij had zijn best gedaan. Bimba dus halsoverkop naar Mombasa, want hoe kon het dat die kippen stonken? Ze lagen toch in de vriezer? Vanuit de straat kon hij ze al ruiken, rottende kippen. Had die idiote vent de kippen niet alleen niet verkocht, geen één dus, dus ook niet die 56 waarvan hij gezegd had al een koper te hebben. Nee, hij had ze ook nog eens in een doodnormale koelkast gelegd, in plaats van in een vriezer!!!!!!! 90 Kippen die zo hupsakee de kliko inkonden! Hoe hadden we deze man ooit kunnen vertrouwen! Het was een zware slag en ook de jongens waren er stuk van. Hard gewerkt en nu een groot verlies. Na even flink in onszelf gescholden te hebben, besloten we toch door te zetten. Al zouden we het nu met minder moeten doen, we zouden doorgaan! We besloten verder te gaan met de helft van de kippen van vorige keer, 70 kippen. We hadden namelijk uitgerekend dat we daarmee precies uit zouden komen met het geld voor alle onkosten. Uit onverwachte hoek kwam er toen iemand die de jongens wel 10.000sh wilde lenen, zodat ze er een mooi rond getal van 100 kippen van konden maken. Zo gezegd zo gedaan, 100 kuikens besteld bij Kenchic, betaald per mpesa. Ndaro kon ze een week later ophalen. Alle zakken voer en houtskool ingekocht, houtschaafsel weer op de vloer, drink en voerbakken schoon, ze waren er klaar voor! Ndaro kwam weer netjes op tijd terug met de kuikens en zette ze één voor één uit in de schuur. Terwijl hij dit deed telde hij hoeveel het er waren. Toen hij klaar was, vertelde hij me: het zijn er 145… Ik kijk hem verbaasd aan, 145? We hebben er toch maar 100 besteld en betaald? We kijken nog eens op de bon die hij heeft meegekregen en ook daar staan toch echt maar 100kuikens op… Een ongelukje bij een gelukje dus. Want tja, 45 kuikens gratis is natuurlijk leuk, maar ja, 145 kuikens hebben ook meer voer nodig dan 100kuikens en daar was eigenlijk geen geld voor…. Gelukkig waren daar Anja en Linda die ons uit de brand hielpen, waardoor we ze toch nog tot slachttijd konden voeren. En slachttijd dat was afgelopen weekend. Donderdagnacht werden de eerst 43 kippen al geslacht en vrijdagochtend naar hun kopers gebracht. Dit ging helemaal vlekkeloos. Zaterdagnacht volgde de rest van de kippen. Dit waren echter bijna 100stuks die in een grote zak achter op een motorbike naar de bus moesten. 120 kilo kip…. Dat was natuurlijk niet te dragen voor Bimba en helaas ook niet voor de motorbike, die halverwege in de regen met zak en al omviel en dus de zak niet meer achter op de motorbike gebonden kreeg in zijn eentje. Bimba miste daardoor de bus die hij eigenlijk had willen nemen naar Ukunda, andere bussen hadden of geen plaats meer voor hem of geen ruimte in het bagageruim (of zullen ze dat alleen zeggen omdat die zak echt volledig onder de modder zat van het vallen?). Uiteindelijk kwam het erop neer dat Bimba, met kippen en al met matatu’s naar Ukunda moest komen, want hier zaten de kopers te wachten op hun kip… Matatu’s vragen voor zo’n grote bagage natuurlijk direct een hap meer geld en hij moest elke keer op straat mensen vragen te helpen de zak te dragen van het ene vervoersmiddel naar het andere (en die mensen verwachten dan ook weer wat kleingeld…). Daarnaast moest hij de ferry nog over en dat is niet te doen met zo’n zware zak tillend, dus na een aantal tuktuks geprobeerd te hebben die torenhoge prijzen vroegen, vond hij een push-car die het wel wilde doen voor wat minder, maar nog steeds veel…. Kortom het was een heel gedoe en Bimba kwam na een nacht niet slapen van het slachten, natgeregend en vuil van de regen, doodmoe van het gesleep aan in Ukunda. Gelukkig liep de verkoop van de kippen dit keer wel goed. We hadden natuurlijk al onze kopers hier in Ukunda, maar zouden nog zo’n 20 kippen over hebben. Die konden bij onze lieve buurvrouw Anna in de vriezer, terwijl wij daarvoor nog kopers zochten. Ik plaatste een berichtje op facebook, stuurde wat whatsappberichtjes en vroeg in de buurt wat rond en 1 voor 1 raakten we ook deze laatste kippen kwijt. Er waren zelfs mensen in Nederland en Belgie die mij een kip lieten bezorgen bij één van de minderbedeelde families hier in Ukunda! Ondanks dat ik slechts te verkoper ben werd ook ik hartelijk bedankt en heb heel wat zegeningen mogen ontvangen. Zo fijn om mensen zo blij te kunnen maken, al ben ik maar een tussenpersoon! Vanochtend is de laatste kip uit mijn vriezer weggebracht en is Ndaro weer op weg gegaan naar Mombasa om de nieuwe 75 kuikens op te halen. Ondanks dat ze dit keer natuurlijk goed verdiend hebben, zijn er een paar leningkjes terug te betalen. Daarnaast willen we dat de jongens 2-wekelijks gaan slachten, zodat ze elke 2 weken inkomsten kunnen krijgen. Hiermee wordt dan ook het vervoer vergemakkelijkt omdat het er in eerste instantie minder zijn. Ook willen we proberen of we grote ruime maar ook stevige koeltassen kunnen scoren waar zo’n 10-20 kippen per tas in kunnen, zodat ze gemakkelijker te dragen zijn tijdens het vervoer. Uiteindelijk hopen we dat ze kunnen groeiten naar 100kippen elke 2 weken en later misschien zelfs wel 150 elke 2 weken, maar dat zien we tegen die tijd wel weer.
Ondanks een ontzettend moeilijke start, hebben ze dus nu eindelijk succes en gaan ze nu verdienen voor de familie en de kindjes, dat is echt zo’n opluchting! Want ook ik zag het na die eerste maand even heel somber in hoor.